COVID-19 pandemisi sürecinde sağlık çalışanlarında sosyal hayat ve dışlanma / Social life and exclusion of health workers during the COVID-19 pandemic period

Abstract

Bu çalışmada hastane öncesi acil sağlık hizmetlerinde çalışan 112 personellerinin COVID-19 sürecindeki sosyal dışlanmışlığı araştırılmıştır. Bu amaçla, Muş İl Ambulans Servisi Başhekimliğine bağlı acil sağlık hizmetleri istasyonlarında görev alan 27 çalışan ile yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerde nitel bir araştırma yöntemi olan yarı-yapılandırılmış mülakat tekniği kullanılmıştır. Konu ile ilgili olarak 11 sorudan oluşan yarıyapılandırılmış form hazırlanmış ve katılımcılara görüşmeler esnasında yöneltilmiştir. Çalışma verilerinde 112 çalışanlarının, COVID-19 pandemi sürecinde aileleri, akrabaları, arkadaşları, yaşadıkları apartmandaki komşuları tarafından çeşitli şekillerde dışlanmaya maruz kaldığı tespit edilmiştir. Ayrıca market, fırın, kasap ve manav gibi yerlerden 112 üniforması ile alışveriş yapmak isterken esnaflar veya diğer müşteriler tarafından çeşitli şekillerde tepkiler alarak dışlandıkları çalışma verilerinden tespit edilmiştir. Ayrıca 112 kıyafeti ile sokakta yürürken diğer vatandaşlar tarafından çeşitli tepkiler aldıkları veya toplu taşıma araçlarındaki sürücü veya diğer yolcular tarafından dışlanmaya yönelik tepkiler aldıkları da verilerde görülmektedir. Bu sebeplerden ötürü 112 çalışanlarının, sosyal hayatlarının minimum seviyeye geldiği veya bittiği, birçok 112 çalışanının ailelerini korumak için ya kendi istekleriyle veya aile ve akraba baskısı nedeniyle onların bulunduğu evden farklı bir yere yerleşmek zorunda kaldığı da verilerden tespit edilmiştir. Sonuç olarak 112 çalışanlarının, COVID-19 sürecindeki maruz kaldıkları tepki ve davranışlar nedeniyle yaşadığı sosyal dışlanmanın tekrar yaşanmaması için alınabilecek bazı önlemler öneri olarak sunulmuştur.