Son Şans Turizmi: İklim Krizi Çağında Seyahat Etmenin Psikolojisi

Abstract

İklim değişikliğinin çevresel etkileri, Son Şans Turizmi’nin (SŞT) yükselişine yol açmıştır. SŞT, tehdit altındaki doğal ve kültürel alanları “yok olmadan önce” ziyaret etme arzusundan beslenen ve çevresel farkındalık ile tüketim kültürü arasındaki paradoksu yansıtan bir turizm türüdür. SŞT’nin temel motivasyonları, doğal alanlarla duygusal bağ kurma, gelecek nesillere miras bırakma, iklim krizine dair farkındalık ve sosyal medyada görünürlük arayışıdır. Bireyler turizmin ekolojik zararlarını bilse de, bilişsel çelişki ve ahlaki lisanslama ile tüketimlerini meşrulaştırmaktadır. Neoliberal tüketim kültürü bağlamında SŞT, hassas ekosistemleri metalaştırırken, sosyal medya destekli aşırı turizm çevresel yıkımı hızlandırmaktadır. Çalışma, ziyaretçi sınırları, karbon bazlı ücretlendirme ve koruma odaklı eğitim programları gibi yapısal çözümleri önermektedir. SŞT, çevresel bilinç oluştururken aynı zamanda iklim krizini derinleştirdiğinden, sorumlu turizm politikalarının gerekliliğini vurgulamaktadır.