Okul Öncesi Din Eğitiminde Uygulanabilen Metot ve İlkeler

Abstract

Sosyal bir varlık olan insanın dünya ve ahiret saadeti için kendi içinde tutarlı, çevreyle uyumlu, dine ve inanca bağlı bir yaşamı göstermesi gerekir. Bunu amaç edinen İslam dini, başta aile olmak üzere toplumun her kesimine çocuğun İslam’a göre yetiştirilmesinin ve eğitilmesinin sorumluluğunu yüklemiştir. Dolayısıyla belirtilen yaşama kavuşmak üzere hayır ve şer yapmaya kabiliyetli yaratılan insanın iradesi hayır yapama kabiliyetine dönük geliştirilmeli ve ilgili davranışların gösterilmesi sağlanmalıdır. Bunun için çocuk sahip olduğu belli başlı gelişim özellikleriyle bilinip çekirdekten yetiştirilmeli ve eğitilmelidir. Bu süreci ifade eden okul öncesi dönemin bir koruyucuya ihtiyaç duyma, kolay inanabilme, kontrol edilebilme, merak etme, soru sorma, ben merkezli olma, ihtiyaçları temel alma, masallara, hikâyelere, çizgi filmlere ilgi duyma gibi gelişim özellikleri bulunmaktadır. Genel eğitim gibi din eğitimi de bu dönemin özellikleri doğrultusunda uygulanan metot ve ilkelerle sağlıklı gerçekleşebilmektedir. Çalışmamızda literatür taraması sonucu elde edilen verilerin analiz ve sentezlenmesiyle önce bu dönemin gelişim özelliklerinden söz edilmektedir. Daha sonra dönemin dini gelişim özelliklerine ve dini davranışların kazandırılmasında kullanılması gereken metotlara ve ilkelere değinilmektedir.