Kur’ân-ı Kerîm’de Zekâtın Etimolojik, Fıkhi ve Sosyolojik Yapısı

Abstract

Öz İslam dinin en temel beş esasından birisi olan Zekât Kur’an’ı Kerim’de namazla beraber zikredilir. Böylece zekât Müslümanların her zaman gündeminde olan bir ibadet olmuştur. Zekât dini, hukuki ve ahlaki açıdan pek çok toplumsal işlevi bulunan bir sorumluluktur. Bu sebeple zekât toplumu her açıdan kuşatan mali bir yükümlülüğü ifade eder. Zekâtın temel amacı da servetin tek bir zümrede toplanmasına engel olup toplumun her kesimine yayılmasını sağlamaktır. Bu da zekâtın kul ile Allah arasındaki ilişkiyi kuvvetlendirmenin yanı sıra sosyal ve ekonomik açıdan önemli bir role sahip olduğunu gösterir. Zekât Kur’ân’da pek çok âyette farklı kelimelerle karşımıza çıkmaktadır. Zekât için Kur’ân’da infak, sadaka şeklinde farklı ifadeler kullanılsa da ifade ettiği anlam açısından zekât, Müslümanların kazançlarından elde ettikleri gelirleri ihtiyaç sahibi kimselere ulaştırmalarını ifade eder. Biz de bu çalışmamızda hem zekât ibadetini genel hatlarıyla hem de zekâtın etimolojik, fıkhi ve sosyolojik yapısını ele almaya çalışacağız.