Cezaevlerindeki İntihar Davranışlarında Bir Risk Faktörü Olarak Madde ve Alkol Bağımlılığı

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, madde ve alkol bağımlılığı olan hükümlü ve tutukluların, cezaevinde yaşadıkları yoksunluk sendromunun intihar davranışı açısından oluşturduğu risk faktörünün belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma, 2015 yılında 18 ayrı cezaevinde intihar girişiminde bulunan 102 hükümlü ve tutuklu ile yürütülmüştür. İhtiyaç duyulan veriler, araştırmacı tarafından hazırlanan ve uygulanan, hükümlü ve tutukluların intihar girişimi öncesi ve sonrasına yönelik düşünceleri ile bu kişilere ait sosyo-demografik bilgileri içeren anket formu ile toplanmıştır. Bulgular: İntihar girişiminde “madde ve alkol yoksunluğunun” etkili olduğu kişilerin oranı % 3,9 oranındadır. Sonuç: Madde ve alkol bağımlılığı olan hükümlü ve tutukluların, yoksunluk sürecinde daha fazla psiko-sosyal desteğe ihtiyacı olduğu görülmektedir. Özellikle yoksunluğun ilk döneminde, bireysel ve grup terapileri ile desteklenmesi, gerekmesi durumunda ise ilaç desteği almalarının, bu kişilerin intihar davranışından korumada yararlı olacağı düşünülmektedir