Mehmet Akif Ersoy’un Safahat (Birinci Kitap) Adlı Şiir Kitabında Çocuklar

Abstract

Çocuklar, insanlığın geleceğini simgeler. Onlar üzerinden geliştirilen olumlu ya da olumsuz tutumlar, aslında insanlığın gelecekte varmak istediği noktayı aşikâr eder. Bu yüzden de çocukların küçüklükten itibaren donanımlı bir şekilde yetiştirilmesi önemlidir. Bu öneminden dolayı da genel edebiyat biliminin içinde ‘çocuk edebiyatı’ gibi önemli bir alan açığa çıkmıştır. Saflık ve masumlukla özdeş olan çocuklar, ‘kirlenmemişlik’ dolayısıyla çoğunlukla eğitsel bağlamda bir bilinç düzeyinin geliştirilmesi için edebiyatın konusu edilirler. Hoşça zaman geçirmek olarak da düşünülebilecek olan edebiyat, çocuğun oyuna yüklediği anlamla yakın bir ilişki içindedir. Çocuğun oyun oynarken aldığı keyif gibi yetişkinler de edebi metni oluştururken ya da edebi metnin okuyucusuyken bu şekilde bir keyif almak arzusu içindedirler. Bu çalışmada; milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un Safahat (Birinci Kitap) adlı şiir kitabında çocukların yansıtılma biçimlerine yer verilecektir. Çocuk dünyası, çocuklardan beklentiler ve çocukların içinde bulunduğu durumlar irdelenecektir. Tüm şiirlerini hayatın içinden, yaşayarak kurgulayan Mehmet Akif’in, çocukları dâhil ettiği şiirleri hem dönemine dair bir durum tespitini hem de şairin çocuk dünyasına dair beklentilerini ifade ettiği söylenebilir.