İslam Birliği Fikri ve II. Abdülhamit

Abstract

Müslümanların birliği İslam’ın özü ve Kur’an’ın ruhunu oluşturur. Bu yaklaşımla onlar sorunlarını giderir ve bütünlüğü sağlarlar. İman etmek risk almaktır. Mümin İslam düşmanlarının hasımlığı karşısında varlığını koruma mücadelesi verecektir. Bu da bilinçli hareket etme, dinin hedefini doğru kavrama ve müminleri kardeş bilme anlayışıyla mümkün olacaktır. İslam tüm esaslarıyla Müslümanların ve insanlığın maslahatını gözetmiştir. İki cihan saadeti bu yolla elde edilecektir. Beşer kardeşliği, insanlığın tamamının aynı anne ve atadan geldiği düşüncesi en temel fikirdir. Bunun yanında müminlerin kardeşliği yaklaşımı her bir müminin ana ilkesi ve vazgeçilmez yaklaşımıdır. Osmanlının son döneminde II. Sultan Abdülhamit düşmanın ne düzeyde tehlike oluşturduğunun farkına varmış ve İslam birliği anlayışını tüm imkanlarını seferber ederek gerçekleştirme mücadelesi vermiştir. Bu düşünceye olan ihtiyacın düzeyini fark etmiş ve Müslümanların birliği yaklaşımını gündemde tutmuştur. Bu bir yerde teorinin pratiğe yansıtılması, düşüncenin analizi ve meydan çalışması olmuştur. Dinin özünde var olan düşüncenin tatbikinin yapılmasıdır. Toplumda konuyla ilgili zemin bulunmaktadır. Müslümanların özde ayrılıkları bulunmamaktadır. Ayrılık ayrıntıdadır. Ortaya çıkan fitneler ise düşmanın tuzak, hile ve oyunlarından ibarettir. Müslümanların bunun bilincinde olması ve gaflete düşmemesi gerekmektedir. Sultanın çare olarak düşündüğü bu yaklaşımın canlı tutulması bir dönem de olsa Müslümanları bir arada tutma imkanı sağlamıştır. Konu önemine binaen ve duyulan ihtiyaçtan dolayı üzerinde durulması gereken hususlardandır