Distopik Devletin Biyopolitikası

Abstract

Değişen siyasal ve toplumsal koşullar, güvenlik politikalarının daha da öne çıkmasına neden olmuştur. Bu da “kamu güvenliği” kavramını otoriter yönetim modelinin temeli haline getirmiştir. Dolayısıyla siyasal alanda demokratik meşrulaştırıcı zemin de değişmiştir. Güvenlik devleti retoriğinin yükselişi, iç güvenlik unsurları üzerine inşa edilen bir kamu politikası modelinin geliştirilmesine dayanmaktadır. Kontrol toplumunun kalıcı olması için istisna halinin veya olağanüstü halin süreklileştirilmesi stratejisi, bir kamu politikasına dönüşmüştür. Günümüzde tartışılan husus, kamu güvenlik politikalarının, istisna halini normalleştirmesi ve kalıcılaştırmasıdır. Hatta bu politikaları yaygınlaştırma aracı haline gelmesidir. Distopyalar, hayal edilen veya arzulanan toplum modellerinin eleştirisi niteliğindedir. Ayrıca mevcut toplumsal, siyasal sistemin dolaylı ve metaforik yollarla büyü bozumlarıdır. Distopya literatüründe yönetim tarzı ve toplumsal düzen temsili karakterler yoluyla anlatılmaktadır. Bu literatürde mekânsal kurgu, emek süreci ve ideoloji inşası gibi faktörler ayrıntılı olarak betimlenmektedir. Modern yönetim pratikleri hukuk söylemi içinde aynı zamanda disipline edici bir niteliğe sahiptir. Nüfusun, hayatın (bios) tüm sorunları, kolektif niteliği gereği iktidarın müdahale alanına çekilmektedir; bu anlamda da biyopolitik niteliktedir. Bu yüzden kamu güvenlik politikaları, modern yönetimin ayrılmaz unsurları olarak öne çıkmaktadır. Öyle ki, güvenlik devleti istisna halini meşrulaştırma ve yaygınlaştırmaktadır. Yönetim kendi mekanizmalarını geliştirdikçe, distopik kurguların bir mecazına dönüşmektedir. Kullanılan dilde, çalışma düzeninde, yaşamın her alanında kâbus sıradanlaşır, olağanlaşır ve kabul edilir. Bu çalışmada, söz edilen süreç, güvenlik devleti modelinde nüfusun ve gündelik yaşamın yeniden üretim mekanizmaları, birbirinden farklı kurgulara sahip üç modern ütopya/distopya çerçevesinde incelenmektedir. Bu bağlamda Bindokuzyüzseksendört (1984) (George Orwell), Cesur Yeni Dünya (Aldous Huxley), Fahrenheit 451 (Ray Bradbury) çerçevesinde tartışılacaktır.